Tut Beni Ey Oruç Şiiri - Said Gül

Bu cümleyle karşıladık her sene mahyalardan seni
Sultana yakışır bir karşılama olmalıydı çünkü
Temennâmız eksik olmamalıydı sana

Ramazan dendi mi akan sular dururdu bizim için
Farklı bir zamanın farklı bir idrakiydin sen bizim için

Sahurların, iftarların, teravihlerin ve mukabelelerin diğer aylarda yoktu
Sen özeldin ve hep özel kalacaktın bizim için.

Özel olmalıydı sana ikramımız
Çünkü sen bize ikramların en güzeli olan Kur'anı bahşettin
Seninle tanıdık ilk kez Rabbimizin bize hitabını
İlk sende duyduk 'Oku' denmesini

Adının zikredildiği yerde ilk aklımıza gelen ibadetti oruç
Biz mi orucu, oruç mu bizi tutuyordu bilemedim
Galiba o bizi tutuyordu

O yüzdendi zaten minarelerden ışıl ışıl yakarışımız:
„Tut beni ey oruç.“
Rabbimin huzuruna giderken elimden tut beni.

Günaha düşmemek için tut beni
Ayağımı kaydırmak isteyen şeytanı ve nefsimi tut
Kalbime Rabbimin sevgisinden başka sevda almayarak o kalbimi temiz tut

Ey ramazan, senin sevdandan ben sadece oruç tuttum.
Oysa sen beni, benim tuttuğumdan daha fazla tuttun

Onbir ay tutsam da, Rabbimin emrini sende bir farklı tuttum
Söz dinledim, emir tuttum
Çünkü ben İblis'e karşı Rabbimin tarafını tuttum

Sadece ruhum değil bedenim de tutmalıydı
Beden sarayının inşa edildiği çamur tutmalıydı
Yaratıldığım bir balçıktan, özümdeki çamurdan maya tuttum
Bu nimetin şükrü olsun diye de oruç tuttum

Oruçla geldiğin için sen gönlümde çok büyük yer tuttun
Evet, bir kere daha sen tuttun
Sen beni benden fazla tuttun
Bu yüzden de ben sana ve oruca tutuldum

Ben, ruhlar aleminde 'sen bizim Rabbimizsin' dedikten sonra sadece
kul olmaya verdiğim sözü tuttum

Birgün huzûr-u ilâhîde acaba seninle olan muhabbetim,
bana verilecek defterde kaç sayfa yer tutacak bilemiyorum.

Hesabımı verirken,
Defterimi okurken ve
Sırâtı geçerken
Senden tek isteğim:

Tut beni ey Oruç!