Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Dost şair tüm sevgilerini doğanın güzellikleriyle birleştirerek bir demet sevgi çiçeği sunumuş bizlere. Böylesi rengi, kokusu, duruşu harika sevgiler tüm dostlarımın başına olsun. Yaşamayı bilmek, doğayı sevmek insanları sevmektir. Mükemmel insanlığın, aydın kişiliğin en doğal ve gerçekçi yoludur. Yüreğinizin tüm güzelliklerini alkışlıyorum. Sevgilerimle...+..+
Şiir başlıksız düşseydi önüme, inanın ben de aynı başlığı koyardım.' Geçmiş zaman olur ki hayali cihan değer ' Dedirten bir şiir. Muhteşem bir finaldi. Kutluyorum güzel kaleminizi ve sizi Bülent bey. Nicelerine...
Kırların kokusunu getiren, tertemiz bir sevgiyle dolu. duygulu, ahenkli ve çok güzel. Büyük bir zevkle okudum. Kutluyorum Sevgili Dost, daha nicelerine.
.Duygulu hüzünlediren ayrılığın acısını
derinden hissettiren özlemle hatrlanan o eski günler nerde kaldı.ama şiir olarak geri döndü degilmi kardeşim,harika bir şiirdi.Değerli
üstadımı gönülden kutluyor saygılar sunuyorum.++.
bu güzel şiir için kutlarım sizi....tebrikler
tutar ve bırakmaz
tutar, sarıp sarmalar umutların içinde
ve umutlar yar olur gönül sergüzeştine.
Kanasa da dizlerin, gözlerinde aşkın matemi olsa da gürleyen ilmik ilmik düğümlense de hasret kor yüreğine bırakma....
tutacak ve sarılacaktır....
bu sevda imtihanında vuslattır sevdalının payına düşen.
duyacaktır seslenişi.
Tebrikler Bülent abi.
hürmet ve selam ile
harika çok güzel bir şiir okudum konuyu öyle güzel seçmişsiniz ki adeta şiirin içinde kendimi buldum canlandı birer birer tüm yazılanlar.. kutluyorum o güzel yüreği ve güçlü kalemi. tam puan + antoloji diyor selamlıyorum sizi ve güzel şiirinizi.
Beğeni ile okuduğum güzel bir şiir,yüreğine sağlık.Tam puan + Antoloji
Seninle düştüm bu hasrete ancak seninle kalkarım diyor şiir ve kekik kokusu dağların serinliliklerinde gezdiriyor bizi ellerimizden tutup.. Çok güzeldi, şiir yüreğinize selam olsun sayın şair kutluyorum...
Sen gelmeden önce ne çok sessizlik vardı..Huzurun içinde dalgalanırken saçlarım...Mutlulukların içinden geçerken ellerim.. Yollarıma barikatlar kuruldu,Çukurlarla açıldı dört bir yanımda.. Her uçurum başına yapma çiçekler dikildi. Tutup koklamak isterken düştüğüm.. kayıplarımız var yaşattıklarımız ve bile bile öldürdüklerimiz.. Şimdi ölüler serildi yollarımız üstüne..kelimeler takıldı boğazlarımıza kılçık gibi,sesimiz kesildi. Duy beni... evet şairim düştük kanayan bir tek dizlerimiz olsaydı keşke yüreklerden akan kanı durduracak umutlarımız nerede...
Tutacak birçift el gözlerimize bakacak yürekli bir göz..Nerede..
Çok kapsamlı harika bir şiir okudum değerli dost..Yürek sesinizi kutluyorum. Sevgi ve saygı ile..
Bu şiir ile ilgili 37 tane yorum bulunmakta