Tut Beni Şiiri - Yılmaz Sevket Arslan

Tutundum kirik bir tebessumun eteklerinden
Yurdu olmayan gozyaslarim dilsiz ucuruma duserken
Her ciglik kufre donusuyor gun dogumlari sancisinda
Kirik camlar ustunde dans ederek...

Tut beni
Hickirigim geceye karismadan
Hosca kal deme..! !
Yasam sun bana
Ses ver bana
Ses ol bana
Gece ol ruyalarima
Gunesi ol soguk sert gunlerimin
isit beni
Hatta yak ve erit beni gogun atesinde...

Bir korkudur sensiz ay tutulmalari
Maviler umut otesi bir dipte canhiras
Huzun esir almis cocukca gulumsemeleri
Usuyorum kapat icimin camlarini

Tut beni..
Gozbebeklerim yorgunluga yenilmeden
Ellerimden benden kalan sen kaymadan
Umutlar ertelenmeden
Dusler unutulmadan
En guzel ruyadan uyanmadan
Tut beni..

Kacak gelislere firari hukumler giydir
Sen beni tuketmeden
Omrumun ger kalaninda tukenen olmadan
Kara kislara yalin ayak kor tasimadan
Sogugum olmadan gecem olmadan
Kulum olmadan
Gozlerimde kan olmadan
Sonbaharim olmadan
Bir intihara suruklenmeden
Tut beni...
Sonra birakma sakin
Ellerinde kalayim kaymadan
Tut beni...

Yilmaz Sevket Arslan
26.06.2010