Tut Şiiri - Tamer Üreyil

Sular kabarıyor,
susadıkça sana,
Yoksun...
Boğuluyorum,
Sensizlik beni yuğmada..

Kırık dökük bir sepet düşüyor ortaya,
Etrafa dağılan eşyalarının içinde arıyorum,
İhtimal bir suretini…
Neye baksam sen,
Sana baksam, kendim oluyor her şey…
Gözyaşıyla yıkıyorum, kurduğun her kaleyi,
Matemin közlediği,
Sana dair ne varsa TUTuşuyor,
Hayat sensizliği yakama TUTuştururken..
Yok.... sun,
İçimdeki MED,
Sen de CEZİR,
TUTunamıyorum hiç bir şeye,
TUTamıyorum,
TUT!
Boğuluyorum!