Tüşmüşem Şiiri - Mehmet Yücel

Ay menim gövherim ay menim özüm.
Neçe bir vakıttı dara tüşmüşem.
Danışmır dillerim, ağlar ki gözüm.
Şeyda bülbül kimi zara tüşmüşem.

Bilirsen ki menzil uzakdı uzak.
Ataşnan örülüp geydiğim kazak.
Bu ne beter zulum ne beter tuzak.
Dumana razıydım nara tüşmüşem.

Kadir mevla menim kömeğim olsa.
Halal bir sofrada yemeğim olsa.
Sitemsiz, feryatsız demeğim olsa.
Bir sazan misali tora tüşmüşem.

Men Yücel'e oldun haksız, vafasız.
Bir tek günüm yoktur geçsin cafasız.
Bütün umutlarım kolsuz, kafasız.
Heyat deyilen bir zora tüşmüşem.

.