Turuncu Şehir Şiiri - Yusuf Kenan Duran

Turuncu Şehir
Kaybolmak var sokaklarında
Sokakların ölüm gibi
Dolanmak gerek eteklerine
Eteklerin umut gibi
Ve sen Turuncu Şehir
Aşkın miladısın
Ve sen
Karanlık bir kuyunun
Olmayan ucu bucağı
Üşümek, donmak
Ve ölmek gerek yüreğinde senin
Sen deryaları giyotine götüren
Cellat misali masum şehir
Sen Turuncu Şehir sen
Bir fincan kahve kadarsın
Hatırın bir ömür
Biliyorsun
Yalnız bir anlık gafletten öteye geçemezsin
Ve sen Turuncu Şehir
Yalnızlığın tek durağısın
Gözyaşı kuyusunun yegane sahibi
Sen Turuncu Şehir sen
Sokakların kirli güneş ışığı gibi turuncu
Gitmez mi o sokakların yansığı bulutlar tependen
Ve yok mudur vuslat senin kanunlarında
Arafatta mı kaybolur bütün sevgililerin senin
Sen Turuncu Şehir sen
Bırak çekip gideyim topraklarından
Ceketimi dahi bırakayım sana
Tutunamam daha fazla sokak lambalarına
Turuncu Şehir sen
Bırak gideyim
Boğazlarım düğüm düğüm olmadan
Kitaplarım
Kitaplarım ve şiirlerim
Zümrüdü ankanın tüyünden çaldığım lacivert kalemlerim
Uçlarından damlayan mürekkep sana kalsın
Kaldırımlardaki ayak izlerim sana kalsın
Sen Turuncu Şehir sen
Saçlarıma kar düşmeden daha
Bırak vazgeçeyim duraklarında beklemekten
Ve sen Turuncu Şehir
Bütün şemsler senin olsun
Kar tanelerin boğsun benliğimi