Turuncu Hüzün Şiiri - Esra Üçüncüoğlu

Sonbahar yapraklarında ağırlaşıp
Turuncu hüzün oldum bir çocuğun gönlüne düşen
Şakakların beyazından
Yaşardım, yılların tanığı kıvrımlara
Kaybetmemek için kırışıklarımı
Bakım kremsiz geçirdim yıllarımı
Rüzgarda savrulurken,
Özgürdüm dilediğimce.
Boğulmamak için kendimde
Çıktım düşlerimde dağların zirvesine
Yatak yaptım hayallerimi
Sana çekilen sancılara
‘Sonu yok’ karanlıklardan öte,
Rüyalarla can buldum.

Bazen ben oldum
Bazen sen oldum

Acımı unutup
Seninle avunmak için
Var oldum korkunda
Uykunla yok oldum
Duymadan gençliğimi
Bilmeden kadınlığımı
Birdenbire
Anne oldum