Turuncu Akşamlar Şiiri - Gülsen Dede

Hep o turuncu akşamlarda büyürken gözbebeğim,
Serçe bir kuş çırpınır dururdu göğüs kafesimde.
Ah büyümek bilmeyen küçüğüm!
Gözlerin buğulanırken, insan bedeni küçülür mü ilk kış akşamlarına göçerken?
Göklerden inen sicime tutunur mu kirpikler?
Kimsesizliğin hırçın bir poyrazın omuzunda diner mi?
Öyle ansızın sobelenirse narin duyguların,
Odun ateşini güneşin son vedasında yakar ısınırsın böyle.
Yutkunduğun özlemleri yağmurun suyuna katarsın.
Vakitsiz göçlerin omuzları gökyüzünden iner rüzgarın kanadına.
Dayarsın yorgun düşlerini özleminle kalırsın şehrin orta yerinde.
Ah küçüğüm anlayacağın,
Sen büyümeyi unutsan da,
Hayat aslında hep turuncu güler.
İlk adımdan son vakte kadar,
Doğduğu yerde batmayan güneş gibi...🌞