Turuncu Şiiri - Yusuf Bilge

Bulutlar sen yağarken toprak sen ekiliyor
Ve lodosla İstanbul sırılsıklam yâr, sızı...
Hayalin adım başı önüme dikiliyor
Ağır abla pozuna bürünmüş külhan-kızı.

Salacak sahilini döverken dev dalgalar,
Kimden kelebek etki Marmara’da bu sancı?
Sarayburnu karşıdan nanik yollu el sallar,
Çatlatır ufukları hicranımın utancı.

Kadran döngülerime saat başı serzenen
O buzlu cam aynanın yansıları iç-bükey;
Anılar bulvarında deli fişek gezerken
Girdiğim her sokağın kaldırımları dikey.

Sıfır uygarlığında meram cebe sığsa da,
Aşkına sürgün kalem, ipliği düğümlü mum;
Muhabbet kiliminin dört ucu azgın suda,
Senden fırtınalarla ala bora umudum.

Dizgini seyiplenmiş rüzgâr yele tay gibi,
Adın dilime fazla cayınsa telime az;
Artık mağlup sayılır bu yarışın galibi
Git gör Karac’ahmet’i, ibret al, ey Selvi-naz! ..

Tesellini umarken gülmeli mi bir yandan?
Kağıt olta yemine üşmekte nice balık,
Kalın kabuklu Dünya can ciğesine zindan,
İnan ki, yerin altı üstünden kalabalık! ..

İnsanlar buna rağmen hırs tuzağında, bencil;
Merakım, zincirlenmiş topal ördek ilgisi;
Çayda çıraya mahnı gamzedelerce sencil,
Elde bir’lik kazancım günlük hayat bilgisi.

Sen eyy Bilge şivenin medarı iftiharı,
Ömrümün sır gönenci, düş gezgini yorumcu! ..
Gök mavisi sevdâmı duymazdan gelen sarı,
Bu gün kanımın rengi özleminle turuncu,
...............................bu gün bütün İstanbul
........................................... özleminle turuncu...

YUSUF BİLGE
9 Ekim 2011-İstanbul