Turunç Uzaklardan Beni Çağırıyor

Uçsuz bucaksız tepelerde
Kendi halinde salınan bulut
Kurşuni tablolar çiziyor rüzgarın fırçasıyla
Mağara girişindeki iki kimsesiz sarkıt
Her gece düşlerimde bedenleniyor
Amos yolunda gece yarısı
Geçişimi engelliyor hayali gölgeler
Yoldan aşağılara taşlar akıyor
Müren yuvalarına dökülüyor gri çakıllar
Yuvasında uyanıyor iri bir orfoz
Mor boyunlu haniler geziniyor sığlarda
Kıyıda bir balıçı ağlarını onarıyor
Balık mevsimi uzanıyor önünde
Sabah serinliğinde simit frınları telaşlı
Susamlar yapışıyor mahçup yüzlerine
Dumanı tütüyor pidelerin
Yanında yeşil zeytin
Ve zeytinin altın rengi kutsal suyu
Binbir derde deva çam balı
Uykusunda alaca martılar
Kıyıda İnce Memet’in ahşap takası
Kürek saplarında el izlerimin kokusu
Anılarım bir bir dile geliyor
Kıyılarda ayak izlerim
Turunç uzaklardan beni çağırıyor...

Turan Gökmenoğlu
Kadıköy, 5 Nisan 2007