Turunç 2 Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Turunç

Dönerdi başının üzerinde Martılar
Sen hep kendin olurdun ben de sen

Şeffaf bir kayık tabakta sunardı gün Turunç’u
Ebemkuşağı perilerinin aryalarıyla

Neydi sebep bi kez gülsek bi ağlardık
Biriktirirdim gözlerinden düşen şeffaf incilerini
Saklardım gün ışığından uzak
Sedef kakmalı çekmecelerimde
Som altından kaselerde kokulu buselerimle

Ahh daha kaç zaman kaç diriliş kaç düş
Kaç düşüş var kaç ölüş atılıp kör kuyulara
Sen her şehirden dönüşte
Mavi damarlı ipeksi ellerinde
Sepet sepet umut olurdu

Çıplak gider şehre dönerdin şehri giyinip
Başında sarı bir taç uzun yeleli saçlarınla
Kimlere baktığın gülümsediğin
Olurken dert üstüne dert bana

Sen hep kendin olurdun Yusuf yüzünle
Ben de sen

Çıplak ayaklarınla senin bana yürümen güzeldir

Kıyı sana sahil sana deniz sana yakışır kum sana
Tebessümün bende güzel gün doğarcasına

Hangi akşamın hangi gecesinde
Sen hangi yeni doğan ay
Aysın salınıp gezdiğini görmek istediğim
O gizemli saray
Ve Yusuf yüzünle sen hep kendin
Hep kendin ilahımsı

Akşamlar batarken camlarda güneş
Martılar başının üzerinde dönenirken
Şeffaf bir kayık tabakta sunardı gün Turunç’u

Yüksel Nimet Apel

16/Nisan/2015/Perşembe/Bodrum

Yüksel Nimet Apel