TURP
Bir zaman lar bizim evin önüne turp ekmiştik. Eyi de turp oldu.. Birgün necip Süleyman’ın garısı bize geldi.. tabağa tuz kattı bir dürümde ekmek aldı. Daldı tarlaya, Başladı turp yemeye.. ha yar, ha yer..
neyse bizim de hoşumuza gitti., anam babam, çocuklar eline ekmeği alan tarlaya dağıldı.. Fadime nenem yer, biz yeriz, fdime nenem yer biz yeriz, doyacağımız yok..
Hani dekeli ‘ ulan soğan, gavuştuğu verdi, gıvıştığı verdi dünyayı yedirdi demiş ya, aynen öyle’
En sonunda Fadime nenem: ‘Ülen halefendi dayı, hadi ben aş eriyorum da, size ne oluyor uşak, tarlada turp gomadıız..
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var