Turnusol Rengiydi Zaman Şiiri - İbrahim Ay

sen gittin.. bir yağmur var şimdi
yüzünü çizdim buğulu camlara
gökyüzü kirliydi, yağmurda
gittiğin yerde başlarken bir yangın

nereye dönsem bir yolculuk başlıyor sanki
hangi yüze baksam bir sessizlik
bu kalabalık kent ne kadarda sakin
kalbim pusuya düşmüş daha ilk dönemeçte

uzun uzun bakıyorum sokaklara
tenha alabildiğince karanlık ve dar
ağaçlar sanki küs üstelik yaprakta kımıldamıyor
bir yabancıyım bu kente belki de bir mülteci

denizi dinliyorum, aşınan kum taneciklerini
uzaklarda bir ses hüzünlü bir aşkın
sessiz ve sakin bileyleniyor yüreğim
kum tanecikleri değil yalnızca aşınan

bu kenti terketmek anıları terketmek gibi
Turnusolün sudaki rengi gibiydi zaman
kutsadım gözlerimi ağlayabilmek için yeniden
yeniden ve bir daha bir ayrılık sarınca beni