Turna'm Şiiri - Rahim Şakacı

Gecenin çıldırtan sessizliğinde ve bu tatlı yalnızlıkta,yüreğime bir kor düşer.İşte o zaman başlar içimde bir sızı.Ağıtlar çığıldaşır yüreğimde…Züleyha Yusuf’una ağlar.Gül sabahı bekler Bülbülü için…O an uzakta ayrı kaldığım sevgiliye,yüreğimden bir TURNA salarım; kanatlarına hüznümü bırakarak…Gözlerine bakışlarımı emanet bırakarak…Sevgilinin bakışlarına versin diye…

Pencereme ansızın yağmur düşer. Koşarım yalınayak dışarı.Kimseler fark etmeden ağlarım.Beni ıslatan her damlada,sevgiliye hasretim daha da bir büyür.Bomboş sokaklarda hiç ıslanmamış bir yer bulana dek koşarım…Koşarım…Hiç yorulmadan…Hiç arkama bakmadan. Yolun sonunda kuru bir ağaca rastlarım. Onunla sohbet eder dalını, yüreğini kıran rüzgara karşı kızgınlığını dinlerim.Biliyordum ki; rüzgar tarafından kırılan bir dal; rüzgarı affetse de kırılmıştır bir kere.Ağacın tüm acısını paylaşarak ayrılırım ordan.

Sonra ilerdeki dağın yamacında yüreğimden saldığım TURNA’mı görürüm.Koşarım ona doğru.Koştukça uzaklaşır benden.Neden benden uzaklaşsın ki? Yoksa sevgiliden kötü bir haber getirdi de ondan mı kaçar benden? Bağırmak isterim arkasından,çığlıklarım sessizlik olur kalır içimde…

Artık ayaklarımda derman kalmamıştır,yığılırım olduğum yere.Bir an yağmur da kesilir.Her şey kaybolur gözümden,gözlerim sislenir.O an içimde,yeni bir umuda yolculuk için dua başlar:-Allah’ım derim,n’olursun TURNA’mı bana gönder.Ne olur ayrı kaldığım sevgiliden bir haber versin.Bir an gözlerimden bulutlar kalkar.Yanı başımda TURNA’ mı bulurum.Umutla bakar gözlerime; sanki beni kanatlarına takıp,sevgilinin diyarına götürecekmiş gibi gülümser yüzüme.Ve sonra da hiçbir şey demeden yanımdan gökyüzünün derinliklerine uçup gider.

İşte o an anlarım; hiçbir uzaklığın sevgiyi bitirmediğini,üstüne üstelik daha da büyüttüğünü…Yaşadığım bunca acının son deminde,dudaklarımdan bir tebessüm fırlatırım,beni unutan kırıldığım vefasız sevgilinin diyarına doğru:Ey sevgili! ’Keşke’lerim arasındaki ‘İyiki’lerim olan sevgili! İyi ki sevmişim dediğim sevgili!

Sensiz gelen her baharda bir umut muştuluyorum çiçeklere.Bir kelebeğin kanadına takılıp sana benzeyen her çiçeğe konuyorum.Hiç biri sen gibi kokmayınca da düşüyorum o kanattan bilinmezliğe…

Hangi uçurumdan düşerken elimden tutacaksan ona atıyorum kendimi.Elimi tutacağın uçurumlara koşuyorum.Elinden tutmak olsun da sonu…

Düşüyorum...

Her geçen gün eksilerek düşüyorum.Sonun ne olduğunu bilmeden düşüyorum.Bir gün gelecek ki seninle o derinlikte buluşacağım.Gözlerimden gözlerine akıtacağım sevgimi.Elinden tutup o derinlikten gökyüzünün maviliğine götüreceğim seni.Bulut yumuşaklığındaki yanaklarına buse konduracağım.Ve sonra gözlerimi kapatıp senli bir rüyaya dalarken,düşümdeki periye anlatacağım seni.Diyeceğim her şeyin seninle güzel olduğunu.Uyandığımda hayalini bulacağım baş ucumda.İşte o an fısıldayacağım kulağına son kez senin duyacağını umut ederek.

Ey sevgili! Hayat seninle anlamlı.Düşlerim seninle renkli. Güzel olmayansa; bakışlarınsız geçen bakışlarım! …

- Haziran 2003- KONYA