İnsanlığı anlamaya çalışan bir insan...
Dinlediğim şarkılardan, dinlediğim hayatlardan, okuduğum kitaplardan, içimdeki diğer benden ilham alarak yazdığım şeyler...
Sus sus nereye kadar tanrım,
Sen neredesin, neden mutlusun?
Ben neredeyim, neden mutsuzum, umutsuzum?
Nereye kadar bu mutsuzluk, bu umutsuzluk.
Ey Tanrı, söyle neden bu ayrımcılık
Öğrendim ki kesikler tek başına yetmezmiş,
Göz yaşı da gerekiyormuş bu son için.
Ve artık elveda zamanıydı hayata, göz yaşlarına.
İşte kavuşma vaktiydi ona
Ve birkaç gün sonra intihar etti umutlar
Kimsesizliğime yetişen ruhlar
Leş bedenlerde sıkışıp kalan ruhlar
Hazır ayrılmışken onlardan
Bir anda, hiç fark ettirmeden
Nedensiz, çekip gitmeli buralardan...
Kaçmaktan yoruldu artık hüzünlerim
Saklanmaktan, gizlenmekten…
Yalnız kalmaktan korkmaya başladılar.
Ve sonra yanaştılar sevinçlere bir umut,
Ne çare kaldılar yine bir gizem içerisinde.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!