Türküm qeyret çekendi Şiiri - Sevinc Arzulu

Zəfər mehi darayarkən telimi,
Necə qaçdı görəndə dağ selimi.
Xarabaya qoyub abad elimi,
Türk yurdunda özünə ev tikəndi?

Şimşək durmaz göy üzündə, çaxmadan,
Çay durulmaz gur suları axmadan.
Elə qaçdı arxasına baxmadan,
Erməninin nəfəsi də tükəndi.

Ilk baxışdan tanı, dostum, düşməni,
Əsirgəmə quş beynindən gülləni.
Qorxaqların qorxağıdır erməni,
Önümüzdə dizi üstə çökəndi.

Çaqqal xain baxdı Türkün qurduna,
Sahibləndi 30 ildir yurduma.
Zəfər çalır, halal olsun orduma,
Erməninin bağrın başın sökəndi.

Yanıb-yanıb alışacaq közünə.
Baxıb-baxıb odlanacaq özünə.
Inanmayın erməninin sözünə,
Timsah kimi göz yaşları tökəndi.

Türk milləti ağ söyləməz qaraya,
Çətinlikdə dost işinə yarayar,
Hərb günündə silahlanıb qoruyar,
Torpağını becərəndi, əkəndi.

Uca tutar Türk. elini, ulusu,
Ermənidir müharibə suçlusu.
Ayaqlar altına atar namusu,
Türküm türkün qeyrətini çəkəndi.