Türkülerimiz Şiiri - Turhan Şahin

Duymaya görsün kulaklarım bir türkü,
İçlenirim hemen, duygulanırım.
Bir türkü alır götürür beni,
Zamandan mekandan öteye;
Ağrı dağından uçurur,
Arda boylarında boğulurum,
Beşparmak Dağı’nı görür,
Burdan göçer Ürgüp’e konarım.

Türkülerimiz bize özgü,
Türkülerimiz özümüzden bizim.

Ben türkülerde yarin zulfünü tararım.
Turnalarla selam yollarım sılaya.
Bazen sıladan yola çıkarım gurbete.
Türkülerle bilirim;
Hastane önündeki İncir Ağacını
Baştabibin zehirden acı halini
Üstelik onulmaz yarayı...

Doğunun, Güneyin uzun havasında ezilirken,
Hasret yakar içimi.
Türkülerle özlem gideririm.
Dağların tepesinden yol bulur türküler.
Kar etmez olur ki hiçbir şey,
Acılarımı içime atarım türkülerle.

Türkülerimiz bize özgü,
Türkülerimiz özümüzden bizim.

Duygularımızın özgün doğurganlığı,
İçiçeliğimiz var türkülerde,
Sevimiz, sevgilerimiz,
Halayımız, horonumuz, barımız, zeybeğimizde,
Yağız delikanlılarımız, sülün kızlarımız boy boy
Niksar’ın güzelleri, Morkoyun, Mardin Kapısı,
Toprağımın kıracını, çorağını, ormanını
..... ve suya hasretini
İnsanımın bağrı yanıklığını,
Türkiyemin türkülerinde bulurum,

Türkülerimiz bize özgü,
Türkülerimiz özümüzden bizim.

Karacoğlanda tükenen ömrü,
Tükenmeyen yolu,
Tutkunun gücünü anladım.
Ben hiç yaylaya çıkmamışken
Emrahtan yayla esintilerini öğrendim.
Yeşil Ördek gibi daldım göllere
Sevdiğimle ahd ü peyman eyledik.
Ne ben onu, ne o beni unuttu.
Dostluğun değerini perçinledi gönlüme.
Pir Sultan Abdal.
Veyselde sadık yarimi belledim.
Sonra bağımı, bahçemi daha bir şevkle belledim.

Uzatmaya ne hacet;
Ben Türkülerle güldüm türkülere ağladım,
Türkülerle gönül bağladım.
Türkülere gönül bağladım.
Halkım, toprağım türküde daha başkadır.
Ham meyveyi koparırlar dalından
Bir tarafta kına yakılır, bir tarafta ağıt.
Düşünüyorum da;
Biz Türküsüz ne kadar Türküz,
Türküye uzak Türke uzaktır.

Türkülerimiz bize özgü,
Türkülerimiz özümüzden bizim.