ne seninle ömur surdu nede sensiz
yokluğun kanayanan yara yüreğimde
tuz bastin arkana bile bakmadan gitiğinde
ben senmiştimki aşklar ölenedek
ben seni heves değil gerçekten sevdim
aşka inandim sahip çikmiştim oysa
her ne kadarda yalan deselerde benim aşkım
ebedi huzur yaşamda değil insanlarin içinde
sabah kalkip güneşe baktiğinda
yağmur altinda islanmak hayat
birde seninle yaşamakti hayat
hayatim son buldu seninle
ne güneşi görur gözlerim
nede benim için sabah olur sen yoksun
bu beden ölurrr.
Kayıt Tarihi : 2.6.2006 20:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!