Türkülere Söyle Sılaya Dönsün

Türkülere söyle sılaya dönsün

Gözlerimin künyesindeki hüzün,
bu kente gelme suçum.
Bir susmadır usul usul büyüyor dilimde...
kahkahayla gülmeyi unuttum,
bu kentin ikliminde...
tenhalar büyütüyorum gözlerimde,
yüreğim kente dönende...
Bir tek uzaklığın kalıyor alnımda,
dokunduğumda kan bulaşan yokluğun,
kan gibi suskunluğum...
tenhalar gözlerimde ısrarda yeşilce
bir de Orhan Taylan sarılışı avucumda...
hasretini resmeden rüzgara,
uçurum acılara usulca...
üşüyorum bu kentin haziranında...
ellerini ver kazım yoldaş susayım
şeverende nehrim kurumuş,
yüreğim akmayalı kağın çayına
gözü yaslı kumlar kalmış payıma
söyleyin kına yaksın gurbet hayınına!
Her kuytusunda hançerlenen türkülerim üşüsün
türkülere söyleyin sılaya dönsün...
ömrümüzde acıların hükmü çürüsün...
yeni günün alnına çizgilenir,
uzun boylu acılarım...
görsün güneş nasıl da zor bir tufanım
ta kağın köyümden başlar,
ilk dağ duruşlu rüzgarlığım...
bundandır kentlere sığmazlığım,
haklı sığmazlığım...