çırpıntılar 1
Başlık Etiketleri-2
Bülbül cevr’eyleme güle yazıktır
Daha ne kadar dedi kadın;
O hançer
daha ne kadar…
yüreğime…? .
Zülf’ün ibrişim teli
Hançere bağ örerler
Oy zalım nenni nenni
Seviyorum dedi hançer;
en az beni kınımdan sıyıran el kadar
seviyorum
bu yüreği böyle derin çizmeyi…
Her yarasından,
en kızılından bir aşk kanar,
Her kanayan yerinden,
ateş rengi bir gül açar.
Gülistan bezminin gülleri soldu
Gonca-ı handânım
Aman ha aman
Mavi bir şimşek çakar dedi gül;
hançerin sivri ucundan…
En az onu savuran el kadar
mavi ışıldar…
İşte o mavi ışıktır bülbül,
hazana dek feryat figân…!
Bir ben beklerim bu bağı;
Göründü mü kış kapıdan
lâl olur da bülbül kaçar
Bülbül ne ötersin virandır bağın
Yıkılsın şehrin de çöl kalsın bağın
Kanatlarım boyu özgür olmalı dedi bülbül;
aşk okuyan şarkılarım...
Azâd eder beni onlar da,
son bulur bir tek güle esaretim
O şarkılar ki
bağlar dolanır,
göğsüme taktığım her gül benim…
Yine de eser ya şöyle hür,
şu deli rüzgâra özenirim..
Elvan elvan kokun gelir
Yâr oturmuş yele karşı
Özgürlük şişirir ipek kanatlarımı dedi rüzgâr;
O dağ senin, bu deniz benim
Sudan bıkarım bazen, o an çöldeyim.
Bıkmaktan da bıkar oldum,
Seçebilmekten de aşkımsıları
İmrenirim şu yüreğin yarasına.
Esir olsam da bir güle,
Aşkın büyüsünü tadsam derim….
Bir tenhada can cananı bulunca
Sinemi yaralar dil gizli gizli
Acı ne denli çoksa o kadar ısıtır dedi yürek;
Bunca kanamasam çoktan donardı ellerim
Kimileri hazanda kimileri yazda hala
benimse hanidir geldi zemherim…
Kıyamam o hançeri tutan ele yine de;
Kış olursa bir gül kalsın da bağda
ısıtsın bülbülü diye gidemem,
esirim bu bağbana, beklerim….
Gül kuruttum gül kuruttum
Yâr’i sinemde uyuttum
Yâr söyledi ben unuttum
Dilediği kadar dedi kadın;
O hançer
Dilediği kadar
yüreğime...!
İstiyorum çünkü ben,
O hançeri tutan eli,
Enaz;
Hançerin incitmeyi,
Gülün bülbülü,
Bülbülün özgürlüğü,
Rüzgarın esareti,
Yüreğin acıyı,
Sevip istediği kadar seviyorum
O elin yüreğini…
Ekim/2005
Yıldız YıldızKayıt Tarihi : 25.1.2007 18:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Elbette her şiir gibi bu şiirin de çıkış noktasını oluşturan bir hikayesi var. Hem de saçma sapan bir televizyon dizisinden başlayıp, gönül telimiz olan o güzelim türkülerde iz süren bir hikaye. Ama sözcüklere; -Kelebek kanadı kadar inceltip, zarafet, gizem, renk katabildiğiniz ve hikayesinden koparıp özgür ve uçucu kılabildiğiniz oranda şiir deniyor diye düşünüyorum. - Şairse kendi gönlündeki kelebeği, hikayesinden ne kadar bağımsız kılıp özgürce uçurabildiyse ve daha da önemlisi o kelebeği ne kadar çok gönülde ne kadar çok farklı hikayeye kondurabildiyse şairdir sanki. Bu yüzden şiirin hikayesini buraya yazmayacağım. Onu şiirden koparıp, bir düz yazı haline getirip, bağımsız olarak ekleyeceğim…
Teşekkürler ederim.sağolasın var olasın.
Saygılar sevgiler
Hamiye Alkış
keyif verdi okumak
kutluyorum...
TÜM YORUMLAR (3)