Türküler Yalan Söylemesin

Aynı yolun yolcularıydık
Omuz omuza yola çıkacak
En uzun maratona hayatlarımızı koyacaktık
Yaşam biterken buluşmaktı umutlarımız
Yolculuğumuzun adı kondu:

__Özgür ülke özlemi__

Düşenler rehber
Devam edenler molasız yürüyeceklerdi

_Yaşam ve yolculuk__

Sonsuz bir süreçte devam edecekti
Emindik, son noktada buluşacaktık, umutluyduk
Demir almak vakti gelince bir sabah
Martı çığlıklarının fırtınasında
Düştük yollara yollara, kavuşacağımızı
Bilerek, bilmeyerek, hayal ederek
Özlemlerimiz, düşlerimiz, mangal gibi yüreklerimizle

_Bizi buluşturan_

Aynı mahalle, kahvehane, okul yılları
Ceplerimizde olmayan paranın yürek ortaklığıydı
Aynı dere yatağında beslenen
Yabani evcil çiçeklerdik
Çıkışta seçtik taşıtlarımızı
Kimi zaman otobüs, tren
Bazen gemi, minibüs, yada yaya
Uçak yoktu düşlerimizde, lükstü
Metro Türkiyede yoktu

Çoklukla yaya gittik/dere tepe düz gittik

Ayrı taşıtlarda, yollarda, patikalarda
Ayrı şehirler, ilçeler, kasabalardaydık
Yan yanalığımız yürek birlikteliğimizdi
Aynı kumsalın çakıl taşlarıydık
Yüreklerimizin atışını duyumsuyorduk
Son noktamız özgür ülke
Buluşma yerimiz vatanımız olacaktı
Dalga dalga, çoğalarak geliyorduk

Dokuzuncu ay_____

Gece oniki__

Bilinmeyen, yitik, karanlık yollara girdik, sürüklendik
Yollar kapalı, sokaklar çıkmaz oldu
Yolculuğumuz yasaklandı, kaybolduk
Kilitler vuruldu caddelere, meydanlara
Sus(durul) duk_ _ _Şimdilik

Yıllar sonra aynı coşkuyla
**Susma Sustukça Sıra Sana Gelecek**
Sloganlarımız tekrar bize döndü
Halk sustu! biz durduk
Elimizde kaldı Hüsnü Yusuf çiçekleri

Değişmeyen tek şey__(gerçekmiydi)
Doğduklarında aç susuz olanlar
Aç yaşadı, yoksul büyüdüler, büyüyorlar
*YOKSULLUK KADER OLAMAZ* türküsü
Yalan mıydı?

19.01.2005 - Adana