Türküler Söylerdik

Biz
Türküler söylerdik güneşe
Sonsuz aklıkta akan
Esen yeller karışırdı seslerimize
Doruklarında, düzlerinde
Koklamaya kıyamadığımız
Su püreni, yoğurt çiçekleri
Menekşeler, laleler açmış
Dağlar eğilir, ovalar erirdi önümüzde
Yıldızlar kuşanmış gecelerde
Devrim
Yüzüne Ayın şavkı düşmüş
Kısrak belli bir sevgiliydi düşlerimizde
Yaşam, sırtımızda bir kambur
Dizginlerini koparmış
Huysuz Arap atıydı ölüm