Türküler Şiiri - Talat Ülker

Ezgi olur yıldızlardan saklarız
Hasrete yandıkça türkü yakarız

Yıldızlara otağ kuran kamların
Gökle konuştuğu dildir türküler
Gönül ülkesine has makamların
Tınısından esen yeldir türküler

Ufuklar el eyleyince Oğuz’a
Taşa vurup iz bıraktık sonsuza
Tulpar yelesinden alıp kopuza
Gerdiğimiz kutlu teldir türküler

Yiğitlenir karlı dağa yaslanır
Hüma kuşu olur kaftan seslenir
Hüzün bulutuna girer ıslanır
Bağda yediveren güldür türküler

Dede Korkut sözü gibi kutludur
Akında “çocuklar gibi” mutludur
Yüce dağ başında gezen atlıdır
Harpte bükülmeyen koldur türküler

Başı pare pare dumanlı dağdır
Sevda cemresinin söktüğü çığdır
Vakitsiz ölümde ağıttır, yuğdur
Omuzda taşınan saldır türküler

Bir yanında duman peçe dağların
Diğer yüzü daim gece dağların
Ardı sıla olan yüce dağların
Duruğundan aşan yoldur türküler

Toy aşının ocağında köz olur
Halayda baş çeken ergen kız olur
Vuslat günü yavukluya naz olur
Sevda duvağında tüldür türküler

Hayat ağacıdır gölgesi serin
Demir kazığıdır şu yağız yerin
Hudutta dağ gibi duran erlerin
Gönül yaylasında göldür türküler

Gezer gökyüzünün yücelerinde
Ses verir duamın hecelerinde
Gurbetin dert yüklü gecelerinde
Yetim teri silen eldir türküler

Kilim olur yar yoluna serilir
Can olur sevdaya bedel verilir
Yedi dağın çiçeğinden derilir
Gönül peteğinde baldır türküler

Sevda büyü olup taşarken özden
Umutlar kuş olup kaybolur gözden
Kerem’in bin ahla yandığı közden
Aslı’yı kavuran küldür türküler

Gündüz ana kokar gecede sıla
Yiğide sığınak namerde bela
Issız ufukları beklerken Leyla
Mecnun’un gezdiği çöldür türküler

Kıvrak ezgisidir Türkmen toyunun
Şanlı destanıdır Oğuz soyunun
Yalçın kayalardan yağmur suyunun
Karışıp aktığı seldir türküler

Kara günde gönüllerin yasıdır
Şenliklerde akça gelin süsüdür
Beş bin yıldır milletimin sesidir
Bezi bayrak yapan aldır türküler

İhtişamı odur sarığın börkün
Süsüdür kaftanın, tahtıdır kürkün
O kutlu diliyle töreli Türk’ün
Vatan eylediği “il”dir türküler