Ben bir yelkenliyim şimdi.
Uzaklara yazıldım.
Açıklara,
koyu mavilere,
bulutların beyazına,
Kaç kere mendil düşürdüm ben yere?
Kaç güvercin havalandı gözlerinden?
Sessizce karşı kaldırımdan yürürken bile,
Davul zurnayla beni çağırmadın mı sen?
Sizi dinliyorum, hiç kesmeyiniz, bulutlanmadan,
hep böyle yalın, açık ve duru kalın, su gibi...
Ey gözler, birikmişleri söyleyiniz.
Yüreğime güvercinlerinizi salın.
Yokluğunuz aydınlıklara pusu gibi...
Sallanıyor yer ve sallıyor bizi
uyandıracak mı acaba hepimizi?
Gece oturması ve gündüz uykusu
bunlar çare mi; deprem korkusu!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!