Turkuaz Akşamlar Şiiri - Naime Erlaçin

düğüne hazırlanıyor havuz başı
gözlerim dalgın
turkuaz

sesini dinliyorum suyun
altın rengi entarilere büründü koltuklar
masalar
papatya beyazı

yeni bir çağa yürüyecek gençler
düşünüyorum:

ne biliyorlar
gönenecekler mi
büyürken?

aklım meyve fidanlarında
“vişnelik” diyorlar buraya

vişneler nerede?

binek atları gitmiş bugün
canlar yitirmiş doğa
tekno bir ritim kucaklıyor yeşili
şelâlede güvercinler
suya geliyorlar
alışmışlar besbelli

gelin yolunda zambaklar
hanım elleri küskün bu yıl
havaya aldandılar

yağmur bastıracak aniden
masa taşınmasına alışamadım bir türlü
düğün gecesi yıkımı!
oysaki ağustos basıyor olmalıydı şimdi

ne işi var bu ceketin sırtımda?

ürperiyorum:

bana bir çay lütfen
en açığından
ve biraz aydınlanma
ki kumruya dönüşebilsin ruhlar*

yazgınızda ne var ey düğüncüler
umarım yeşildir
umarım mavidir renginiz
kim bilir belki derin bir yara

tersine akmasın umut nehri
aksırmasın zaman zambak tozlarında

düğüne hazırlanıyor havuz başı
yüreğim aşk masalı
turuncuya dönüyor günbatımında güneş
batıyı vuruyor saatler

gözlerim
suya düştü
bebekleri turkuaz

(*) “Ruh aydınlandığında…kumrunun güzel şeklini alır…” (Nevşehir’li Aziz Gregory.) Kumru ise barış meleğinin Pagan sembolüdür.

(21 Ağustos 2004; Saat:18.50, 'Vişnelik') - 'Turkuvaz' Dosyasından...