Turkuaz Şiiri - Aslı Akçay

Ben senin bana gelmelerini sevdim hep.
Kulağıma fısıldadığın makamlı... makamsız... şarkılarını sevdim.
Unutulan ruhuma verdiğin ışığı gördüm,
Bir akşam üstü.
Çözdüğün dilimi sevdim kendimde.
Belki de sisli bir havada sarılmanda sıkıca,
Göz gözü görmezken bana dokunmandı içimi yakan.
Sadece mizah_i bir camdan bakarken yaşama,
Ilık bir meltem misali, yavaş yavaş girdin dünyama.
Bak;
İşte burdayım sevgili.
Ruhumu yıkayan bulutlar yağmur duasından döndü.
Ve inan yağmurlarda dindi.
Şimdi kehkeşanlar sırtında, gökkuşağının renklerini okşuyorum ellerimle,
Ve adaklar adıyorum adımıza,
Dilekler tutuyorum yarınıma, uyuşan bedenim ve bitmeyen sarhoşluğumla.
Ben ''Turkuaz Mavisi'' sevdalarımı,çığlık çığlığa çağırırken göklerden;
Sanal alemin en yalan kuyularında buldum seni.
“ARZU”larımı anlattım, biraz ürkek harflerle.
Sevgiyi yüreğimin onur konuğu yaptım yüzünü görünce.
Şimdi al yüreğimi eline.
Göğün yıldızları mutluluğu anlatıyor bize.
Anılar şehrin kuş bakışı görünümünde kilitli kalmasın.
Aşk iki büklüm kıvrılıp, uyuyan yüreklerle sınırlanmasın.
Elimizde mercan kadehlerle,
Yıldızlar ülkesinde iliklerimize kadar doyalım yaşama.
Ciğerlerimize kadar çekelim aşkı, bir nargile ağzında.
İsyan etsin ayaklarımız dinlenen şarkının her nakaratında.
Her sevişmemiz yeni bir can versin solan yapraklarımıza.
Doğan güneşe her açtığımda gözlerimi,
Seni bulmalıyım baş ucumda.
Senin o en masum anında alnına koyduğum buse ile,yeniden keşve çıkmalıyım
Yolumun sonunda dudakların olduğunu bile bile... yorulmalıyım.
İçimde cam kırıkları, dudağımda dünden kalma bir yaşanmışlık,
Ve gözlerimde mavi bir ışıkla bekliyorum.
Adam boyu otların arasından bana gelmelerini seviyorum.
Ben senin bana gelmelerini çok seviyorum.
Aşka susamışlığım seni öğütlüyor bana,
Ben artık bana gelmelerini değil,bende kalmalarını sevmek istiyorum.
Ve ben;
Ufuktan doğan her hür güneşte yeni bir heyecanla,
Bitmesi gerekse de, tüm inadımla,
Bir ömür boyu sende kalmak istiyorum.