Avuçlarımın içindeydi,
Turkuaz bir çiniydi yüreğim.
Ah o sözcükler,
Büyüsüne kapıldığım o efsunlu kelimeler
Onlar açtılar önümde
sevginin, yaşamın yeni boyutlarını
Ve ben,
Henüz kendim tutunamamışken
Tutamadım
Kaydı parmaklarımın arasından
Çarptı taş zemine,
Tuzla buz turkuaz çinim.
İmkansız toplayıp yapıştırmak,
Baştan yaparım onu,
bende hamur çoook...
Turkuaz boyam kalmamış yalnız
Zor yeniden aynı renge boyamak.
Düştü demek yüreğimin turkuaz maskesi
Döküldü ortalığa, her rengi
güzeli çirkini, açığı gizlisi
Tanrım var mı ki cesaretim,
Görmeye ve kucaklamaya yüreğimin tüm renklerini?
Kayıt Tarihi : 25.9.2003 10:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Büyüsüne kapıldığım o efsunlu kelimeler
Onlar açtılar önümde
sevginin, yaşamın yeni boyutlarını '''
O sözcükler değil mi/sihrine kapıldığımız?
Yine onlar değil mi vurup da mihenk taşına
Yaşamı sorguladığımız...????
Tebrikler
Mim Kemal Ertuğrul
kırıldı ayna
bulundu kayıp parça.....
Bence;
bazen bütünü anlayabilmek için parçalara bölmek
daha sonra yeniden bütün yapmak gerekir ki şiirde yakalmışsınız.... tebrik ederim.. akıllıca yazılmış buldum. kimi zaman renkleri kullanırız kimi zaman denizi ve gökyüzünü... bir çimen kokusu bile yeterlidir bazen hele birde okuyan duyarlıysa.. illa teknik gerekmiyor yazarken, illa prof olmakta... sadece yürekten gelmeli bazen o ses... basit insanlar basitce sevmeli... ve basit seven bilir kıymetini diyorum.. nedensiz.. ama çıkar herşeyde olduğu gibi denge olarak olmalı...
gördüğüm kadarıyla ruhunuz derin dengeyi hep iyi kuracaksınız gibi geldi..nacizane görüşüm...
sevgiyle kalın daima,
TÜM YORUMLAR (3)