Turkuaz.... Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Bu sabah seher yeliyle uyandım erkenden
Ardından güneş de günü selamladı
Rüzgarsa hayırdır
Esirgemedi tebessümünü
Yanımdan hızla geçip giderken
Zaten deniz dostumdur ebedi
Çook eskilere dayanır
Onun mavisiyle hemhal oluşum
Öfkesini dalgalarıyla çıkarsa da göğe
Beni görünce süt liman olur
Çağırır aguşuna
Lakin yine de temkinli olmak gerek
Ne yaparsa yapsın yapmaz ki isteyerek
Gece olunca yanına yaklaşamam bile
Yüzmeyi öğrenmeyi ne çok istesem de nafile
Gemiler yalnız gemiler yanıp sönen
Rengarenk ışıkları ile
Zapt etmek ister ki o hırçın sevgiliyi
Filikaları bütün gece nöbette bekler,kıyıda
Deniz boğulmasın diyerek
Boğuşursa da dalgalarıyla atılıp kollarına sevdiğinin
Can havli ile çıkar gün yüzüne
Nice canlar tatmıştır kucağında ölümü
Şakası yok
İsyandadır her an boğuşur atılan çör çöp ile
Der ki-bağrıma attığınız gül mü
Gül olsaydı dikenine razıydım
Güneşle rüzgar ile hallicedir arası
Atlasında bir küçük yelkenli gün ortası
Gece Lacivert gündüz Turkuaz
Belki bir küçük çocuk yelkenlide
belki bir sevgili
O zaman işte o zaman
Tutar kendisine şefkatle uzanan eli

Tutar sımsıcak mavisiyle Turkuaz

12/Mayıs/2009/Salı/ Bodrum.