Türkü Yâre Ulaşır Şiiri - Süleyman Bektaş

TÜRKÜ YÂRE ULAŞIR
Çukurova’da tutuştu gönlüm.
Aşk yaram çok derin.
Bir ateş var yüreğimde,
Yanar durur derinde.
Yar haber salmış gelsin diye.
Lakin yollar kapalı.
Mevsim kışa yakın olmalı.
Toroslara, ermez yolum.
Her yaylada sönmez harım.
Mecalim yok, dağları delmeye.
Ferhat’a gittim aman diye,
* * *
Aşkta çırak olmaz dedi,
Ve dedi ki güven yüreğine.
Aşk ki doğal bir duygudur.
Volkanlar alevlenir yüreğinde.
Eritir buz dağlarını.
Delersin, Nemrut’u,Amanos’u,
Geçersin, Görbeyaz’ı Erciyes’i, Toros’u.
Kazdağı’nı Bolkar’ları yılmadan.
Uçarsın gölleri, yorulmadan.
Köprüler kurarsın, gönül telinden.
Seyhan, Göksu, Zamantı ırmaklarına.
Güven yüreğine, sarıl kalemine.
Şiir ilaçtır, aşığın derdine.
Ayrılık ilhamdır yüreğine.
Sazın köprü olur vadiye,
Türkü yâre ulaşır.
* * *
Şiir yazdım türkü yaktım.
Saz çaldım, horon teptim.
Halaylarda zılgıt çektim.
Aşk ateşim sönmedi.
Gayri döndüm kendime,
Dedim ki kendi kendime,
Çağdaşi bu aşkta vuslat biçare,
Ancak, sanal kavuşursun o yâre.
Süleyman Bektaş
(Çağdaşi)