Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Saygıdeğer gökçe ben sizin şiir ve yorumlarınızın hayranıyım
şiirinizi yürekten tebrik ediyorum saygılarımla
bir insan duygu ve düşüncelerini ancak bu kadar güzel dökebilir satırlara her şiirinizi okuyorum allah yolunuzu açık etsin...
yahu bedirhan abi,şükür kavuşturana...iki gündür 'türkü gözlüm''ifadesi zihnime misafir olmuş bir türlü çıkmıyor...nerden geldi bilmiyorum ama bir türkü gözlü tutturdum...şiir bile yazdım..biliyorum ben bu ifadeyi daha önce duymuştum amma sizin olduğunu bir türlü hatırlayamıyorum...gel zaman git zaman derken bugün hatırladım ki bunu siz 2005'de 11 şubat'da okumuştunuz..neyse ki hatırladım da zihnimde sonunda rahata kavuştu...vallahi ne yalan söyleyeyim benim türkü gözlü biraz sizinkine benzemiş...O zaman bana yırtmak düşer...
bu arada sizin türkü gözlü için birkaç sözüm var..and içmek bu diyarda yeterli olmayor bazen...daha önce bizim için and içilmiş çünkü...siz de,fakirde ,türkü gözlü de dua etmiştir...amma işte...anlarsın sen bedirhan abi bizim inancımız var şükür...öyle değil mi...üç halinden birine mutlak denk gelmiştir duanızın kabulu....üzülmeyin yani:)))türkü diyarına selammm..
gönlüne sağlık üstad ne büyük bi yürektir böyle ...957 devlet memurundan:)
bedirhan gökçe bir yaşam tarzı onun yorumunu dinleyen şiirlerine göz atan bana hak verecektir ALLAH onu başımızdan eksik etmesin ÜSTADIMA slm olsun
bedirhan abim iyiki varsın sana hayranımm şiirlerinin hepsi çok güzell yüreğine sağlıkk
sevgili bedirhan abi diyecegim senin şiirlerine senin o güzel şiir okumana hayranım.. gercekten bu türkiyede senin gibi şiir okuyanı dinlemedim.gercektenher yöreye ve şiveye göre okuyuşun mükenmel seninle beraber şiiri ve şiirlerei sevdim. yeyom yeyom doktor. annem. azeri şiir.. sana hayatında güzellikler.. her sey gönlünce olsun ..
Bedirhan Gökçe'nin yüreğine sağlık çok güzel şiirlerinden biri onun tarafından dinlemek daha bir güzel sevgiler........
1993 tarihinden bu yana çizgisini bozmadan devam ettiren şiiri bize yeniden yeniden sevdirip yaşatan kardeşim bedirhan şiir yazmadaki ustalığını göstermiş .ilk yayın tarihinden buyana müdavim küçük hanım
bedirhan abinin yürğine sağlık şiiri felsefe edinenler için yaşam gibi bir şiir
Bu şiir ile ilgili 23 tane yorum bulunmakta