* Türkü Gözlü Kadına Şiiri - Sevim Yakıcı

Ben herkese ısınmam,
Öyle kolay kolay da dost olmam.
Vefasızlıklara, yanlışlıklara,
Direncim zayıftır benim.
Dayanamam, güvenemem,
Herkes benim gibi olsun isterim.
Güçlüdür benim bileğim,
Adam gibidir yüreğim,
Kimseyi kıramam, vefasızlık edemem,
İncinirim de ben, hiç kimseyi incitemem.

Ama seni, seni ey dost;
yıllar öncesinden tanıyor gibiyim sanki
Liseli arkadaşım gibi! ! !
Oysa aramızda öyle uzun yıllar,
Kapanmaz bir ara var ki! ! !
Acıdır ama, bilirim! ! !
Benim için önemlisin,
Değerlisin inan ki! !

Akliman’da yağmurda yürürken,
Seni hissettim yanımda bir an.
O toprak kokusunu,
Birlikte içimize çektik.
Denizi birlikte seyrettik,
Dalgaları birlikte dinledik,
Ağaçlardan sızan,
Yağmur damlalarından tiksinmedik,
Birlikte içtik,...
Islanmayan ötüşlerinden,
Kuşların yaşama sevincine ortak olduk.

Bir ara senin saçların ıslandı ama,
Sen üşümeyesin diye,
Ellerimle kuruladım,
Sana gelincikler,
Sana kır çiçekleri topladım.
Demet demet,
Üşenmedim oturdum taç yaptım.
Elimle takarken tütün rengi saçlarına,
İşte o zaman gördüm gözlerini!
Türkü kokan gözlerini!

Sen gülümserken mahçup;
Türkü gözlerini yere eğdin,
Ben bende değildim,
Sanki usulca bana “canım “ mı dedin! ! !
Yoksa ben mi öyle zannettim?
Yoksa suyun sesi miydi dinlediğim?
Küçük bir dere miydi yüreğimden çağlayan,
O ses miydi?
Bana aradaki mesafeleri kapattıran?

Yağmurda yürüdük sahil boyunca,
Kuş sesleri karışıyordu dalgaların sesine,
Uzaklardan bir tekne geçiyordu
belli belirsiz,
İçimden o teknede olmak geçti,
İyonyalı kadınım,
Seninle beraber, asırlar öncesine gittim sanki.
O ilkel çağlarda yaşadım sevdamı.
Sanki karşımda duran sen değildin
Sanki o mağrur bakışlı,
Pers kadını Roksana’ydı,
İskender bile seni benden kıskandı...

Bir kır papatyası kopardım sonra
Saçlarına iliştirdim onu da,
Ne güzeldi seni öyle seyretmek,
Mahzun bakışlı dilberim,
Türkü gözlü kadınım! ! !

...................sonsuzdan....zamanlar öncesinden.....