Türkü der Şiiri - Tunay Bozyiğit Seyduna

Türkü der

kendini yeniden doğur tenhalığından
sırtını dönüp giden ayrılık gibisin
onca tenha hüzne ingin gözlerin
bak buğulanıyor gözleri türkülerimin
nedir ellerini birde soğutan senin
bir sevdanın savaş alanı gözlerin
gecene yel mi vurdu söndü ışıkların
ağır yenilgilerden çökmüş omuzların
bende yalnızlık bir dil edinmişti senden
meğer ne çok gövdesi varmış acının benden
avcum sesini yitirmiş anı toplamı
yüreğime değen bir şey var o gözlerinde
yüzümün bir yarısı gibiyim diğeri sen
yüzümle tamamlanırım yalnızlığa ben
hüzün boş böğrümden sokup ellerini
yürek olur unutur kendini bende
yüreğimi yalnızlık yaptım akşamlara