türkü
Sen kendi sılanın
Bin kahırlı öykülerini
İnsanın içine işleyen
Buğulu sesinle
Bana okur dururken
Ben kendi gurbetime
Damardan türküler yakar
Zedelemeden
Söylemeye dururdum
Öykülerinin türkülerini yaptığımızı
Bilmezdik o zamanlar
Hiç duyulmayan sözlerin
Yepyeni notalarla
Seni beni alıp götüren
Ezgili seslere dönüşünü de
Mutluluğun resmini çizen
Abidin'i hırsından çatlattığını da
Türkülerin subaşlarına
Kocaman kocaman
Fidanlar diktiğimizi de
Nereden bilebilirdik ki?...19.3.2017
Kayıt Tarihi : 5.7.2017 15:56:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yusuf Işık 3](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/07/05/turku-57.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!