Türkü Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Yanık bir türkü gibisin dudaklarımda,
Yüreğimden kopan acı bir çığlıksın,
İnildimsin; eloğullarından, elkızlarından sakladığım,
En kutsal acımsın;
Seve seve
Kucakladığım.

Seni söylüyorum bir yanık türkü gibi, rüzgarlara,
Anlıyorlar mı bilemiyorum, tanıyorlar mı?
Benden söylemesi, onlardan dinlemesi.
Türkü türküye mi benzer sanıyorsun?
Benzemez.
Benim acılarımı çekmeyen benim türkümü
Söyleyemez.

Benim türkümde anılar var,
Özlemler, ayrılıklar,
Yürek ağrıları, gönül sızıları var,
Tekmili birden, yakacak yandıracak,
Benim türkümü dinleyip de kalır mı sanıyorsun
Ağlamayacak?

Bu türkü Kerem ‘lerin türküsü,
Mecnun ‘ların, Ferhat ‘ların türküsü,
Gah biter kaybolur yabanellerdeki küllerde,
Gah ünlenir kayalıklarda gürz sesleri gibi,
Gah bir hortum gibi çöllerde yükselir.
Benim türküm yedi iklim, dört bucakta
Dinlenir.

(KAFES isimli Serbest Şiirler 'inden > 9-10/100)