Türkü Şiiri - Enver Özdil

Dünyaya geldim geleli, dinlediğim o Türkü,
Ergenekon’dan Rum’a dek, anlatır bana Türkü.
Bilmediğim, duymadığım, görmediğim yerlerden
Koku taşır, ışık salar, haber verir o Türkü.

Erzincan bağ, Erzurum dağ, Kars kalesi olarak,
Artvin’de bar, Of’ta horon karşılama bularak,
Bozlak, ağıt, kırık hava, ağırlama çalarak,
Yozgat’taki sürmeliden haber verir o Türkü.

Es Garbi yeli es diye sitem eder feleğe.
Şu Yunanı kapıdan kes diye bağlar dileğe.
Urfa, Maraş, Antep için Fransız diş bileye.
Şehitkamil, Şahinbey’den haber verir o Türkü.

Cembereyle sırttan vuran iki yüzlü Araptan.
Gidip gelmeyen yiğitten Suriye’den, Irak’tan.
Galiçya’dan, Bingazi’den, Sarıkamış, Bulak’tan.
Ölenlerden, kalanlardan haber verir o Türkü

Nişanlısı at üstünde kuşlar gibi dönenden.
Savaşlarda, depremlerde ocakları sönenden.
Toy düğünden, aç kalandan, hastalanıp ölenden.
Yetimlerden, öksüzlerden haber verir o Türkü.

Ağ Gelin’de ayrılığı, Zahide’de hasreti.
Ezo’dan vefasızlığı, Ali’den ihaneti.
Boş Beşiği, Zengin kızı, yokluk ile mihneti.
Kısacası yaşananı haber verir o Türkü.

Namusundan, ahlakından, âdetinden, töreden.
Nice haslet varsa hasıl, bugün Türk’ü var eden.
Köroğlu’dan Genç Osman’a nice Türkü sıradan,
Türkoğlu Türk Atatürk’ten haber verir o Türkü.

Türkü seven, Türkü dostu, Türkü anlayanlardan.
Sarısözen, Tüfekçi’den, o Türkü analardan.
Aşık Veysel, Neşet Ertaş, Mahsuni babalardan.
Türküm Türkü dinlerim der haber verir o Türkü.