Türkmenem Şiiri - Zülfü Evin

Ben Irak illerinde bir Türkmenem,
Misak-ı Milli ile başladı çilem,
Ayrı düştüm öz yurdumdan, milletimden
Yıllar yılı hiçbir şey kaybetmedim özümden.

Ben kurak topraklarda bir Türkmenem,
Gözyaşlarıyla sulamış, yurt tutmuş ninem,
Gardaş bilmişem, Oğuz boylarını
Ezilmişem, sürünmüşem, zindanlarda çürümüşem.

Ben sevdamdan ayrı kalmış bir Türkmenem,
Türk'e sevdalı, hilale sevdalı Kerkük'em,
Benim bağrımda açılmış kuyuların en derini,
Söyleyememişem cihana bin bir derdimi.

Ben acılara tutsak kalmış bir Türkmenem,
Bütün milletlerden daha öksüz;
Suriye'den, Somali'den daha yetimem,
Ben koynunda bombalar patlayan Kerkük'em.

Ben unutmuşum şarkı, türkü söylemeyi,
Kargalar tünemiş gül bahçelerime,
Çakallar sarmış dört bir yanımı,
Yine de demişim ben Türk'em.

Ben Irak illerinde bir Türkmenem,
Gardaş tut elimden, konuşsun Türkçem.
Ben misak-ı milli toprağı Musul- Kerkük'em,
Özüm Oğuz, özgürlük türküm Türk'em.
Z. Evin