Türklük Şuuru (Hazar Şiir Akşamları)

HASBİHÂL MEHMET ŞÜKRÜ BAŞ
[email protected]

TÜRKLÜK ŞUURU

Bir ok attın Hazar’dan, düştü gönül kaleme,
Cevap yazayım dedim, güç yetmedi kaleme.
Şehit olduğun o gün, hilal’di gökteki ay,
Yıldız oldun hilâl’e, bayraklaştın Cumabay.

İlimizin büyük bir kültür hizmeti olan Hazar Şiir Akşamlarının 14.sü, Kazakistan'ın Büyük Şairi Mağcan Cumabay adına düzenlenecektir.
Şimdi bu ismi bilmeyenler “Neden Mağcan Cumabay? ” diye sualler soracaktır. Bu etkinlik öncesinde bu suale cevap vermek ve değerli şairimizi tanıtmak görevi de böylelikle bizlere düşüyor.
Azeri, Türk, Özbek, Kırgız, Kazak, Türkmen, Tatar vs. milletler akraba toplumlardır. Bu milletlerin birbirlerine olan yakınlığı, karşılıklı yardımlaşmada öncelikleri çok tabiî bir durumdur. Bu durum sadece akraba millet olmak sebebiyle değil, gönüllerin ve kültürel yakınlığın aynı olmasından kaynaklanmaktadır. Bu bir inanış, bu bir ülkü birliği, bu bir Türklük bilincidir.
Türkiye, Kurtuluş Savaşında bir değil birkaç cephede kendisinden sayısal ve donanım bakımından kat be kat üstün düşmanlarla savaştı. İşte o zaman Kazakistan Milli Şairi Mağcan Cumabay ülkemizin durumuna o kadar çok üzülüyor, o kadar çok ıstırap duyuyor ki 'Uzaktaki Kardeşime' diyerek Türk milletine ithaf ettiği bir şiir yazıyor. Bu şiir elden ele dolaşarak bu kardeşlerimizin bizlere duasına vesile oluyor. Ne yazık ki 1938 yılında, Sovyetler Birliği yönetimi dünya hukuk tarihine geçecek bir kararla büyük şair Mağcan Cumabay’ı kurşuna dizerek idam ediyor.
Bu şairin bu şiiri bizim İstiklal Marşımız gibi Türklük şuurunu, vatan ve bayrak sevgisini ön plana çıkarmaya yeterli oluyor. Kendisine Cenab-ı Allah'tan rahmet diliyor, Kazakistanlı kardeşlerimizi gönülden kucaklıyoruz.
Hazar Şiir Akşamları etkinliklerinde bu ismi yüceltenlere de teşekkürler ediyorum. Bu şehit ve kardeş şairimizin duygu yüklü şiirini hep birlikte okuyalım.

UZAKTAKİ KARDEŞİME

Uzakta ağır azap çeken kardeşim!
Kuruyup lale gibi çöken kardeşim.
Amansız zalim düşmanlar ortasında
Göl gibi gözyaşı döken kardeşim.

Önünü ağır kaygı örtmüş kardeşim,
Ömrünce yâddan cefa görmüş kardeşim.
Hor bakar yüreği taş, kötü düşman,
Diri diri derini soymuş kardeşim.

Alaca altın âşık atışmadık mı?
Tepişip bir döşekte yatışmadık mı?
Altay gibi bir ananın ak sütünden
Beraber emip beraber tadışmadık mı?

Altay'ın altın günü nazlanarak
Gelende, sen pars gibi bir er olarak
Akdeniz, Karadeniz ötelerine
Kardeşim, gittin beni bırakarak

Ben kaldım yavru balaban, kanat açamam
Uçsam diye davransam bir türlü uçamam
Yön bulduran, yol gösteren can kalmadı
Yavuz düşman koyar mı şimdi beni vurmadan.

Özgürlüğe kanat çırpan Türk Canı
Gerçekten hasta mı, bitti mi hâli?
Yürekteki ateş söndü mü, kurudu mu?
Damarında kaynayan atalar kanı.

Kardeşim sen o yanda ben bu yanda,
Kaygıdan kan yutarız bizim ada.
Layık mı kul olup durmak? Gel gidelim
Altay'a atadan miras altın taya.

İşte böyle diyor Kurtuluş Savaşındaki Türk kardeşlerine rahmetle ve saygı ile andığımız büyük Şair Cumabay. O böyle diyor da; biz ne diyoruz? O büyük şaire o şehit kardeşimize.
Bizde diyoruz ki!

Bir ok attın Hazar’dan, düştü gönül kaleme,
Cevap yazayım dedim, güç yetmedi kaleme.
Şehit olduğun o gün, hilal’di gökteki ay,
Yıldız oldun hilâl’e, bayraklaştın Cumabay.

M.Ş. B.
*********************************************