Türklerin varoluş destanı Şiiri - Yusuf ...

Öncelerin öncesindeki bir anda,
Kişioğlunun olmadığı zamanda.

Varlığını hiç kimsenin bilmediği yer varmış,
Bu yerin dört tarafını birden deniz sarmış.

Sonra dünya ile yedi kıta oluşmuş,
Dünyadaki toprak su ile buluşmuş.

Zamanla toprak yeşermiş çeşit çeşit ot çıkmış,
Gök gürlemiş,yağmur yağmış,şimşek çakmış.

Denizlere türlü balıklar,karaya canlılar gelmiş,
Dünyanın yüzeyi değişmiş,türlü şekiller almış.

Aradan uzun yıllar geçmiş,hayatın temeli atılmış,
İnsan oğlunun atası Hz.Adem'le Havva yaratılmış.

Bir müddet sonra cennetten Burak'a bindirilmiş,
Hz.Adem ile Havva dünya yüzeyine indirilmiş.

Sonra dünyada insanlar çoğalıp türemişler,
Nesilden nesile ulaşıp,insan olarak üremişler.

Yüce Allah tarafından onlara Peygamber verilmiş,
Onların sayesinde Hakkı tanıyıp hakikate erilmiş.

Böylece zaman geçmiş Nuh dönemine gelinmiş,
Nuh tufanı ile bütün kafirler dünyadan silinmiş.

Nuh Peygamberin oğullarından milletler oluşmuş,
Yeniden çoğalıp insanlar dünya üzerine doluşmuş.

Türkler de Nuh'un oğlu Yasef'ten dünyaya gelmişler,
Orta Asyada Issıg Göl çevresinde yerlerini almışlar.

Tanrı Dağın çevresini kendilerine yurt edinmişler,
Sayıları artınca etrafa yayılıp,Ötüken'e inmişler.

Zamanla burada devlet kurup Çin'e akın etmişler,
Sonra oradan geriye dönüp gün batısına gitmişler.

Gün gelmiş Türkler Orta Asya'ya sığmaz olmuşlar,
Oradan göç edip,kendilerine yeni yurtlar bulmuşlar.

Daha sonra akın akın gelerek Anadolu'ya yerleşmişler,
Burada devlet kurup,bu toprağı yurt edinip eyleşmişler.