Türkler… Şiiri - Halim Karalar

Türkler…

Kuzeyde bir yerde,
Dağlar arasında mahsurdu,
Ateş neslinin boyları,
Toprak kurakta su yokta,
Çatlamış dudaklar da,
Yağmurlara hasret,
Çıkmak gerek,
Yoksa kuruyacak soyları,
Kızgın gözlerinin ateşi,
Hükmetti demirden dağa,
Ve bir kurt izinde,
Yürüyüp aştılar yolları,
Bakır rengi atlarının,
Yelesi rüzgarda gülleşti,
Ve aşağıya sürdüler atlarını,
Göğün kızılı yerle birleşirken,
Kendi Türeyişlerini yazdılar,
Destansı dille hafızalara,
Sonra taşa yazdılar,
“Ben Tanrıdan Olma TÜRK Bilge Kağan”
İzlerini tarihin gölgesinden,
Taşıyarak zamanın ötesine,
Şerh koydular.
“Tanrıdan Olma TÜRK”
Susuzluk yine çöktüğünde,
Güneye yağmura ömür biçtiler,
Yağmuru aldılar rüzgar yönünde,
At sürerek kılıç salarak,
Işığı buldular yolumuz Allah’a dediler,
Hazreti Peygamber,
Hadis koydu yollarına,
“Ümmetimin emirliğine en sonunda
Kantura Oğulları sahip olacaklardır”
Yollarını buldular mukaddesatta,
Adlarına Frenkler Turci,
Araplar kırmızı çehreliler dedi,
Öteden beriye beş bin,
Dünden bu güne bin yıl,
Devlet koydular yaşam hükmüne,
Mete Han’dan bu yana,
Vatan kutsal dediler,
Kırmızıdan beyaza,
Bayrak koydular ömürlerine,
Özgür soyları hiç boyun eğmedi,
Hiç esir kalmadılar,
Hiç kimsenin gölgesini,
İhsan etmediler,
Bir kurt rehberliğinde,
Çıktıkları yolda,
Bir kurt özgürlüğünde,
Ya öldüler,
Ya da dik kaldılar,
Ebed den ezele,
Ya ölecekler,
Ya da İstiklal,
Diyecekler…..

Halim Karalar…30-Ağustos-2009