Türkiyem anadolu Şiiri - İbrahim Özdemir 2

TÜRKİYEM ANADOLU

Avrupa ve Asya’nın boynunda pırlantasın,
Dört mevsim hazanda ve gündüzde bir başkadır anılarım,
Ayrı ayrı mevsimde geçilmez,
Yağmur,sıcağı ve imbatların..
Gökten yıldızlar dökülür,
Issız deniz akşamlarına,
Kerpiç evli köylerin camlarında açan sarmaşıklar sabahları,
Sarhoşum doğana iklim kuşları ve tarla kuşlarının ötüşüne,
Güz çiçeğinin,papatyaları,sarı gülü,mor menekşeni..
Altına değişmem enfes duruyor dik yamaçlarında,
Yeşil giyinmiş eşsiz ormanlar ahali gerçek doktoru,
Uçsuz bucaksız yosun kokusu martı sesleri coştuğu sahilin,
Konya ovasında ekin tarlalarını bekleyen gönüllü gelincik bekçileri,
Issız tepelerden gün doğumu ile şehirlere serilir sümbüller, karanfiller
Hazanda imbat geçer söğütlerinden uyarır durgun Gediz’i Fırat, Dicle’yi.
İlkbaharda hırçın atlar, kuzular, kısrakların, kişner yayların da,
Buğday kokar, kızılcıklar, şeftaliler açar tarlalarında,
Bizanssın kolunu kırıp Türkleri kucakladı Anadolu,
Malazgirt horasanda boğuştu kaç Alpaslan eratı,
Geceleri ışıl ışıl donanmış memleket sahil meyhaneleri,
Yüz yıllar boyu Asya dan Avrupa’ya dalgalanmış,
Kökenimizin yiğitlik, mertliğin medeniyet rüzgârları,
Emperyalistlerin doğmamış çocuğun bile olmuş gözbebeği,
Mavilerle çizilmiş sınırlar sanki nazar boncuğu uğuru,
Yurdun her karesinde dinimizin şahadet minareleri,
Akın akın yükselen minarelerden ezan sesleri ayakta tutar bizleri,
Güz gecelerinde İzmir fuarında fır dönen insan bereketi,
Seni yazmakla bitmez bir kendi içinde saklı bir hazine,
Edirne'den Kars’a, Samsun’dan mersin'e adım adımdır,
Dağlardan ovalara sarkmış tatlı su dereleri,
Boğazların Asya dan Avrupa’ya geçişin tek yeri,
Başka başka şairlere bırakıyorum sendeki hazineleri,
Geçmişim, bugünüm, yarınım kabir vatanım TÜRKİYEM ANADOLU

(DEMYANLİ) İBRAHİM ÖZDEMİR