Türkiyem Şiiri - Fatma Güven

Türkiyem,memleketim insanımla
Bedenimdeki kirli-temiz kan gibi
Akansın.
Varoşlarında yoksulluğun,
Terkedilmişliğin,yalnızlığın.
Metropollerinde gösterişinle,
Kimi zaman efsunlu gibi
Kendini bilmez,
Kimi zaman kıvılcım düşmüş gibi
Alev alır parlarsın.
Türkiyem,memleketim insanıyla,
Beynimde ki usum gibi
Varolansın.
Sokaklarında gün geçtikçe yalnızlaşan
Kimi yerlerinde bir avuç insanınla
Zenginleşip palazlanansın.
Bir çıban gibi büyür yaran.
İnançlarındaki saflığın,
Aymazlığınla,
Çıkar güçlerinin entrikalarıyla,
Birbirine düşman,anlamayan,
Kıyansın.
Türkiyem,memleketim insanımla,
Canımın konakladığı bedenim gibi,
Sen bana vatansın.