Türkiyem Şiiri - Ahmet Çelik

Konup, göçenlere çadır olmuşsun
Yine güzellerle, gönle dolmuşsun
Sevgiyi, imanı bizde bulmuşsun
On bin yıllık mazimizsin Türkiye’m.

Bunu hiç anlamaz, fikri cüceler
Toprağa gömülür, kem düşünceler
Aydınlığın nuru, parlak geceler
Sen; Ebedi evimizsin Türkiye’m.

Dağlarında, boran, kar eksik olmaz
Sensiz bu dünyada tarih yazılmaz
Kuşların yuvası bile bozulmaz
Evlerde ekmeğimizsin Türkiye’m.

Göremeyen ya kör, ya da ufku dar
Her karış toprağın, hep bizimle var
Merhametindendir, zalime mezar
Pınarlarda suyumuzsun Türkiye’m.

Bu acı, kaderin sonu olacak
Seni sevenler her yere dolacak
Hainler sararıp, bir, bir solacak
Gönlümüzde devimizsin, Türkiye’m.

Hazreti Nuh, büyük ağrıyı tutar
Ademden beri de, geçmişim yatar
Süngü olur, taşı, ağacı batar
Sen bizim sevdiğimizsin, Türkiye’m.

Sel dereyi mutlak bir gün bulacak
Türkiye; Mahşere dek, Türk kalacak
Gene sağırlar da seni duyacak
Başımızda gözümüzsün Türkiye’m.

Taşlarda ki, izi kimse silemez
Silse de Ülkeme bunlar giremez
Çünkü bizleri de onlar bilemez
Damarlarda kanımızsın, Türkiye’m.

Her Peygamber, seni vatanı seçmiş
Vermemek için de canından geçmiş
Hayatın manası, sensiz bir hiçmiş
Bedenlerde canımızsın Türkiye’m.

İnsanlık tohumu buradan aldı
Bir fitne sonucu elde bu kaldı
İçimizde Kızılelma hayaldı
Yürekteki Anamızsın Türkiye’m.
17.01.2008
Ahmet Çelik