Türkiyem Şiiri - Abbas Paksoy

Anadolu çıktı, Türk'ün bahtına.
Asya Avrupa'nın, girdi ahdına.
Nice, krallar oturmuş tahtına.
Sanki bir cennettir, benim Türkiye'm.

Türkü-Kürdü-Çerkez'i-Ermeni'si.
Camisi, Cem Evi, ve kilisesi.
Hocası-Papazı, hem de Dedesi
Sanki bir cennettir, benim Türkiye'm.

Dört mevsiminde, dört mevsimi yaşar.
Karlı dağlar erir, suları coşar.
Yetmiş iki buçuk milletle koşar.
Sanki bir cennettir, benim Türkiye'm.

Dağlarda bol olur, türlü meyvesi.
Karışır keklik, bülbül, turaç sesi.
Daha neleri var, söylesem nesi.
Sanki bir cennettir, benim Türkiye'm.

Karadeniz de olur, Hamsi Çayı.
Ak deniz, narenciye, zeytin kıyı.
Eğe de, incirin, üzümün fayı.
Sanki bir cennettir, benim Türkiye'm.

Lalesi, sümbülü, gül'ü karışmış.
Koyunlar ile kurtlar barışmış.
Evliyaları, Hak için, yarışmış.
Sanki bir cennettir, benim Türkiye'm.

Hasan Keyf, tarihin yaşanmış varı.
Ashab-ı Keyf, Allahın büyük sırı.
Ağrı dağında, eksik olmaz karı.
Sanki bir cennettir, benim Türkiye'm.

Nemrut dağında, güneş başka doğar.
Heykelleri, yerinden kalkmaz ağar.
Şanlı Urfa'nın, balıklı gölü var.
San ki, bir cennettir, benim Türkiye'm.

İstanbul, medeniyetin, merkezi,
Nevşehir, Hacı Bektaş'ın, tekkesi.
Mevlana, davet ediyor herkesi.
Sanki bir cennettir, benim Türkiye'm.

Avrupalı, hacı olur Efes'te.
Pamukkale'yi görür. bir nefeste.
Veysel Karâni, kokar deste, deste.
Sanki bir cennettir, benim Türkiye'm.

Yunus Emre'nin de, yurdu burası.
Haktan başka yoktu, hiçbir yarası.
Karacaoğlan, gönüller çırası.
Sanki bir cennettir, benim Türkiye'm.

Allı bayrağımız, göklerimizde.
Cumhuriyet yaşıyor, özlerimizde.
PAKSOY'un sözü, sözlerimizde.
Sanki bir cennettir, benim Türkiye'm.