Türkiyeli sosyolojik vaka

Doğumu çokta heyecan uyandırmamıştı dağ köyünde…
Anne yüreği ilk gülümsemeyi fırlatsa da bebek gözlere,
Boy boy bebeklerin en küçüğüydü onu ayrıntı kılan…
Kar soğuğu ve dağ yeşili oyunlar büyüttü hayata
Yedisinde okulun gitmeliydi. İki abisiyle aynı sınıfta öğrenciydi,
İlk zamanlar anlamasa da sıkılgan dilmeyiciydi
Çok sonra anlamlanacak olan şükür andıyla başlayan sabahlarda
Ne kadar Türk olduğunu ve ne kadar mutlu olmasının gereğini ezberlemişti…
Ortaokulu köyden uzak yatılı okulda göğüsledi.
Yasaklı dilin konuşulduğu bir çocuk koşuşturmacasında
Polis tokadıyla kırılacaktı
kalbinin sonrasında katılaşacak yanı
İnanç çemberi zamanlarda namaz kılması isteniyordu…
Suskundu…Çocuk kalbi söylemese de.Allah’a inanmıyordu.
Derslerde nispeten sivrildi, zaman sonra lise için büyük şehirdeydi.
Bakışlardaki karmaşanın nedeninin anladığında düşünüyordu
Fikirleri çoğunluğun kabulü değildi…Çelişki görünse de dünyası boldu
Artık inanıyordu...
Aynı süreçte kitaplarla uyuyor, grup yorum dinliyor. agıre jiyan her şeyi
oluyordu
Bir yazarın kaleminden çok kültürlülüğü savunuyordu.
Günlerin baharında bir buket aşk açıyordu kalbinin zelal bahçesinde…
Dillerin anlamsız kıracında çatlayacaktı hayalleri...
Kırık kalbi ile yolunu tutuyordu üniversitesini Ankara’nın…
Ankara ana oldu... Küçültse de hayalleri büyütüyordu hayata
Sistem çarklarının kırdığı...kimliğinin getirdiği eziklik mücadeleci kılmıştı çaresiz...
Şimdilerde nehir suları misal akarken zaman..akıntının ortasında çiçekli bir dala tutunmak gibi gelsede inancı…isyanı eksik etmiyordu...
Bu yazı kaleme alındığında kendini ve kimliğini anlatma çabasındaydı...
O kendini sosyolojik vaka olarak tanımlıyor...daha az gülüyor.