Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Duyarlı güzel Yüreğinize sağlık tekrardan beğenerek okudum kaleminizden inciler saçılmış duygularınız mısralara yansımış yüreğinizden güzellikler akmış şiirinize şiiriniz güzel bir çiçek gibi açmış kaleminiz daima çağlasın ilhamınız bol olsun Saygı ve sevgilerimle. +10
Beğenile okudum güzel çlışmanızı, tebrik ediyor ve tam puanımla da kutluyorum.
Adı Güzel Ülkem, Kaderinde güzel olsaymış ya... Ne hainler barındırmışsın bağrında. Allı gelinler gibi ırgalanan bayragınla, sen ne güzel bir vatansın Türkiyem......emeiğiniz var olsun değerli Şair saygı ve selamlarimla..
Bilmezler mi Çanakkale de türkülere İlham oldu o büyük zafer,
Bilmezler mi Kürdi ile,Çerkezi ile,Lazı ile Türkmeni ile
Doğusuyla,batısıyla,Kuzey ve Güneyi ile şehit kanı ile sulanmış
Şerefli bir milletin üzerinde yaşadığı,
Tarihiyle geçmişe destan yazmış TÜRKİYEyim ben..
Bu güzel barış ve kardeşlik çağrısna hayır demek mümkün mü?...Biz Türkiye' yiz ama Artık Türkiye biz değil. Yakında bizim bile diyemiyeceğimizden korkuyorum bu gidişle üztadım. Kutlarım vatansever yüreğinizi ve kaleminizi...10 + sevgiyle...
harika bir şiir okudum yine kaleminizden tebrik ederim ...
Ben kağnılarla yaylılarla büyüdüm geldim,
Çocuk yüreğimi yakan türküler dinleye dinleye.
Mahzun kağnılarla, nazlı yaylılarınla
Ve tozlu yollarnla sevdim seni TÜRKİYE!
............
............
Bir başkadır benim memleketim. Anlamlı şiirini tekrar okumak ne kadar güzel. Tam puanımla kutluyorum. Yüreğine sağlık.
mehmet bey,
tarihi gerçekleri işleyen ,duygu yüklü şiirinizi beğeniyle okudum..tebrik ediyorum..
Tebrik ederim üstadım Kaleminiz yine konuşmuş tabiki konuşturan güçlü yüreğinizin sesi ve Güzel TÜRKİYE'mizin aşkı dir ellerinize yüreğinize kaleminize sağlık yüreğiniz güçlü kaleminiz daim olsun nice güzellikler güzel paylaşımlar sizlerin kaleminden çıksın 10 + puan
Dur yolcu /
Bilmeden gelip bastığın bu toprak
bir devrin battığı yerdir.
Eğil de kulak ver bu sessiz yığın
bir vatan kalbinin attığı yerdir... N. Halil Onan
Ulusal bağımsızlık savaşlarımız, Maraş'lı, Urfa'lı, Sivas'lı- Antalya,Konya'lı, İzmir'li ve daha bilmem nereli, hayatının baharında gencecik fidanların son nağme, son hayâl, son dua yeri. Türkiye Cumhuriyeti, bu coğrafya yüzbinlerce vatan evladının gözünü kırpmadan şehadet şerbeti içtiği yerdir.
Ortadoğu ve Türkiye üzerinde hevesli olan ABD ve İngiliz politikalarıyla işbirliği içinde , haçlı stareteji merkezilerinin çizdiği plan program doğrultusunda çalışan şeytani güçler, Türk'ün tarihini bir daha ve dikkatle okuyun. Türk'üm diyen bu vatanın ekmeğini yiyen, suyunu içen bu topraklarda, bu şanlı bayrağın altındaki milyonların sesine tercüman olan şiirinizi zevkle okudum. Saygılarla, kutlarım.
Birol Hepgüler.
Harika anlatım,çok güzel şiir şair yüreği kutluyorum,saygılarımla.
Bu şiir ile ilgili 67 tane yorum bulunmakta