Türkiye Şiiri - Cuma Ali Çetin

Elinin erdiği dört bir bucakta...
Yetimlere baba, ana Türkiye.
O beni, ben onu tuttuk kucakta…
Canımdan kıymetli bana Türkiye.

Dost olmaz, yarenlik etmez köçeğe !
Ayak ucu ile basmaz göceğe.
Şefkatle yaklaşır kuşa, böceğe…
Kıymaz inan tek bir cana Türkiye.

MEVLA’dan alarak ilham, esini…
Başına taç eder hilm’in fesini.
Uymak ister kuran, ezan sesini…
Ters göz ile bakar çana Türkiye.

Aşk ile çalıştı durmadı asla,
Alçakça planlar kurmadı asla !
Düşküne, zayıfa vurmadı asla…
Değil sizler gibi dana Türkiye.

Biri fikrini ters köşeye assa,
Karşısındayız kim kendini kassa,
Hangi bir yüreği hararet bassa…
Dönüşür soğutan fana Türkiye.

Irkımın imanı her zaman sami…
Bunun örneği şu görkemli cami.
Türk ki olur her dem güçsüze hami…
Özel gelmiş yalan hana Türkiye.

Kötü zihniyete olmadan maşa…
Geride kalmasın geçsin hep başa.
İslam düşmanları tutsa da taşa…
Dilerim huzura kana Türkiye.

EyvALLAH etmeden cin gözlü şefe….
Mazlum milletlere oluruz efe.
Kurt çalışır iken kuzuyu defe…
Çıkarır on türlü mana Türkiye.

Gideriz ecdatla biz aynı izde,
Yurdundan olanlar toplanır bizde !
Dört mevsim taamlar yeşertir dizde…
Dönüşür aş, ekmek, nan’a Türkiye.

Irklar arasına koymayız küper !
Kardeşlik denince biziz tek lüper !
Yardımlaşma dense Türk’tür en süper
Uluslar içinde rana Türkiye.

Huzurun, sevincin olsun daim bol !
Uzanmasın sana dinsiz bir el, kol !
Ben öleyim ama sen payidar ol...
Canım kurban olsun sana Türkiye.

Korkup yere batıp tummadan gider !
Cepheye bir çıkar ummadan gider !
Ölüme gözünü yummadan gider...
Layıktır her türlü şana Türkiye

Bin yıldır kavrulur kendi yağıyla !
Dünyayı kuşatır sevgi ağıyla !
Şehit kanlı eşsiz al bayrağıyla...
Renk verir şafağa, tan'a Türkiye.

Hiç sahip olmadı şeytani akla !
Dilinin altında olmadı bakla !
Dicle, Fırat, Ceyhan, Kızıl ırmakla...
Abu hayat akan vana Türkiye.

Güzellikler eker her bir a'nına
Kastetmez böceğin bile canına !
Kaypağın, döneğin gitmez yanına...
Saf tutar yiğitten yana Türkiye.

Cumali bu vatan bize namus, ar...
Türk'ün böyle töre, geleneği var.
Haine dünyayı eder iken dar...
kapılmaz korkuya, zan'a Türkiye.

Lüper: Kavrayıcı.
Küper: Bağ, bahçe, tarla gibi şeyleri birbirinden ayıran sınır.
Rana: Güzel, hoş latif, parlak. Çok iyi, çok ala.