Türkistanlı Şair Abdulhamit Süleyman Çolpan

Türkistan Fergana Andican kentinde doğan,
Türkistanlı Şair Abdulhamit Süleyman Çolpan.
Ülkede Kür Şad'ın torunu olan görklü kağan,
Türkistanlı Şair Abdulhamit Süleyman Çolpan.

Ziya Gökalp Bey'in etkisiyle Turancı olan,
Başkurt milli hükümetinde sekreterlik alan.
Güzel Türkistan Halkının gönlünde değer bulan,
Türkistanlı Şair Abdulhamit Süleyman Çolpan.

Milli uyanış için millet üzerinde duran,
Yazdığı şiirler ile kendine geldi Turan.
Türk milliyetçisi olarak zulme baş kaldıran,
Türkistanlı Şair Abdulhamit Süleyman Çolpan.

Güzel Türkistan sana ne oldu? diye haykıran,
Vakitsiz yere güllerin soldu diyerek duran.
Komünizme karşı yürüdü elde bayrak Kuran,
Türkistanlı Şair Abdulhamit Süleyman Çolpan.

Yusuf Türk yurtlarının birliğini elde tutan,
Yaşadığı müddetçe kalbi hep Turanla atan.
Düşüncesinden dolayı yıllarca hapis yatan,
Türkistanlı Şair Abdulhamit Süleyman Çolpan.

''Bilemez kim, cennet kebi tupragınız yavlarnın
Gödeklerni yastaguçı ayakları atsıda!
Belemez kim, tavuşınız, haksız çıkan dâvlarnın
İnsâfsızça şavkınlarnın, hurûşlarnın pestide!

(Bilemez ki, cennet gibi toprağınız düşmanın
Bebekleri bile çiğneyen ayakları altında!
Bilmezler ki, sesiniz; haksız işgalcilerin,
İnsafsızca şamata ve saldırıları altında!)

Bilemez kim, “medeniyet beşigi”nde olturgan
Cellâdlarnın bütün tema’ ve hırsları sizlerde;
Bilemez kim, âzâldık dep şavkın kılgan, bakırgan
Börilernin aç közleri altun tola yeryerde.

(Bilmezler ki, “medeniyet beşiği”nde oturan
Cellâtların bütün açgözleri ve hırsları sizlerde;
Bilmezler ki, hürriyet diyerek gürültü koparan,
Kurtların aç gözleri altın dolu yerlerde.)

Bilemez kim, ular sizni yaşamakka koymaylar,
Bilemez kim kanınızı tamçı tamçı içerler,
Bilemez Kim, ular sire yuvaş halkını sevmeyler,
Bilemez kim, tuprak üçün insanlıkdan keçeler.

(Bilmezler ki, onlar sizi yaşamaya koymazlar,
Bilmezler ki, kanınızı damla damla içerler.
Bilmezler ki, onlar sakin halkı hiç sevmezler,
Bilmezler ki, toprak için insanlıktan geçerler.)

Bilemez kim, siz yoksullar son çakda,
Şunday yaman düşmânlarnın kolıda,
Mengü esir, mengü tutkun bolışnı
İstemesden kolga yarağ aldınız.

(Bilmezler ki, siz yoksullar son a,
Böyle zalim düşmanların elinde,
Sonsuza kadar tutsak ve köle olmayı
İstemeyerek elinizde silah aldınız.)

Bilemez kim, katar katar kışlaklar,
Sinesige nân toldurgan tupraklar,
Ot içide, şunın üçün ölişni
Artık körip cânı otka saldınız;
Cânı kanga, okka, otka saldınız,
Fakat bugün tatlı bir öç aldınız,
Yene bir kor tarihlerde kaldınız!

(Bilmezler ki, sıra sıra köyler, şehirler,
Bağırları ekmek dolu topraklar,
Ateş içinde… Bunun için ölüm
Hiçe sayarak canı ateşe attınız;
Canı; kana, oka, ateşe bıraktınız,
Fakat bugün tatlı bir öç aldınız,
Yine ateşli bir tarih yazdınız! ''
Abdulhamit Süleyman Çolpan.

''Güzel Türkistan

Güzel Türkistan sana ne oldu?
Seher vaktinde güllerin soldu,
Çemenler solmuş kuşlar hem feryat
Hepsi mahzun, olmaz mı dil şad?
Bilmem niçin kuşlar uçmaz bahçelerinde
Birliğimizin sarsılmaz dağı
Ümidimizin sönmez çerağı
Birleş ey halkım, gelmiştir çağı,
Bezensin şimdi Türkistan bağı.
Davran halkım artık yeter bunca cevr ü cefalar
Bayrağını al, kalbin uyansın,
Kulluk, esaret kamilen yansın,
Kur yeni devlet düşman irkilsin
Yüce Türkistan ayağa kalksın
Kendi öz vatanının gül bahçelerinde.''
Abdulhamit Süleyman Çolpan.