Türkistan Sancısı Şiiri - Murat Karal

Ben bu sevda üzereyim
Sen nereye sevdalansan sevdalan
Ben Musul,Kerkük üzereyim
Sen bir tel yumağıyla oyalan

İçim titrer her Türkistan dedikçe
Lokmalarım düğüm olur yedikçe
Bu başımı Turan eli sardıkça
İster titre,ister öyle oyalan

Haram olur gündüzlerim,geceler
Türkistan'da duman tütmez bacalar
Nice alim,nice ulu hocalar
Sovyetlere kurban olup gittiler

Çin'de idam her gün civan yiğitler
Bir değil ki her bir taraftan dertler
Ahıska'da derinlerde ağıtlar
Bir dün yandı Türkelinde,yittiler

Garip oldu soydaşların acısı
Sürgünlerde görümcesi,bacısı
Hiç olur mu memleketin öcüsü
Ateş yandı gözlerimde tüttüler

Yokmu idi insan hakkı o zaman
El kaldıran sürgün edilir yaman
Her bülbüle altın kafes dayaman
Bir tuttular uzaklara attılar

Nazilere siper etti kırdılar
Azad dedik Baküleri sardılar
Ermeniyle katliamda vardılar
Türküz diye canımızdan ettiler

Karal'ım sen kuru sözle bağlama
İcraat yap,boş oturup ağlama
Oylar verip boş çeneyi yağlama
Bu milleti böyle böyle güttüler