Türkistan Şiiri - Hüseyin Özkaynakçı

Güneş doğmaz olmuş, donmuş bulutlar,
Unutulmaz bir vatandır Türkistan.
Altayları tutar acı feryatlar,
İçimde sızlayan candır Türkistan.

Bölünür çığlıklar dudaklarında,
İnler Tienşan’ın doruklarında,
Ormanlar tutuşur soluklarında,
Harap olan hanümandır Türkistan.

Hükümranlık sürer sarı yılanlar,
Düşer birer birer yağız doğanlar,
Vefasız dünyaya esir doğanlar,
Kafeslenmiş bir aslandır Türkistan.

Kaşgar’da gözyaşı damıtır bağlar,
Semâda yıldızlar seninle ağlar,
Gönül haritama çizdiğim dağlar,
Bağrımda yanıyor, söndür Türkistan.

Öfkeleri dişlerinde bilerler,
Acıları yüreklerde beslerler,
Son ümitle Türkiye’mi gözlerler,
Bakıp ta daldığım yöndür Türkistan

Hançerleyip kesmiş yollarımızı,
Bir tuzak bağlamış kollarımızı,
Al-kanlar boyamış ellerimizi,
Bayrağınsa, dik-başındır Türkistan.

Mert ölüm yeğlenir, korkak hayata,
Tırnaklar sağlamken bakma pusata,
Bitmez mi bu cezir, nerdedir hata,
Aynada gördüğüm yandır Türkistan.

Hoca Niyazlarla doğar dilekler,
Osman Baturlarla yürür melekler,
Yanmış obalarda kandır küllükler,
Her sabah gönlümde tandır Türkistan.