İnsan sevmeye başladımı yaşamayada başlıyomuş
Sen uyurken seyrettim hep
Uzun uzun baktım sana
Kendimi şanslı hissediyordum
Omuzuma yaslanıp uyudun ya bu gece
İşte o an anladım
Bırakmam bu sevdanın peşini kaybetsemde bütün gururumu
Seninki sevgimi aşkmı bunu bilmem lazım
Varlığının bana karşı olan
Hislerini bilmem lazım
Konuşmayacaksan istemiyorum alın
Seninle olan tüm sevgilerimi
Mutluluk sandalına binip
Umut küreklerimi çekerek devam edelim yolumuza
Deniz bizi nereye götürürse oraya gidelim
Faydamız dokunsa tüm insanlara
Sevgi dağıtalım gittiğimiz yerlere
Bir küçük parçada kendimize ayırsak ya
Hiç yaşamak istemediğin oldumu benim oldu
Senin ölüm haberin geldiği gün bittim
Ağladım ağladım günlerce
Seni soranlara çok uzaklara gitti dedim
Söyleyemedim kimselere
Kanser olduğunu saklamıştın benden
Yer yok bana kalbinde biliyorum
Bir köşeciğe sıkışırdım
Gönlünün ıssız bir köşesine
Bir mecnun gibi yanıyorum ama
Sadece dostluğunda yeter bana
Sesimi çıkarmam
Varlığınla yokluğun
Arasında kalmayacağım
Artık sen olmayacaksın
Belki bu satırlarda
Belkide birkaç dakika sonra
Bir müddet sonra hiç olmayacaksın
Çocuklar koşturuyor sokaklarda
Kimileri yuvalarını
Kimileri sevdalarını
Kimileri rüyalarını kaybetti belkide
Kar yağıyor izmirin orta yerinde
Sen geçiyorsun üzerinde palton
Sevgiye yakışır bir veda oldu bizimkisi
Hiç küs ayrılmadık
Ellerimiz bile zor bıraktı birbirini
Birimiz gitme kal dese oracıkta
Tekrar sarılacaktık birbirimize
Artık ne biz biraraya geliriz
Hiç üstüme alınmayayım ama
Ben sevgiyide aşkıda iyi bilirim
Kapanmış yaralarını bile ben sardım
Sevgilim dedim sana kimseye demediğim kadar içten
Sıcacık yüreğimi açtım
Kimselere bırakmadım seni
Senin güzelliğini aşk defterime yazdım
Dilime ve kalemime söz düşer artık
Tarifsiz sevgimi sayfalara sığdırmaya çalışıyorum
Naparsın işte şahane kelimesinin
Senin yanında sönük kaldığını
Senin tarifsiz sevgini yazmaya çalışıyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!